สวิงรักคู่เขยร้อน (มัสยา บุรินทร์)

1

 

“พรุ่งนี้แล้วสินะคะพี่ระ  ยัยปิ่นจะแต่งงานซะที”

“ฮื่อ...”

“ฮื่อ  ก็ลืมตาสิคะ”

“เหนื่อยจัง”

“หนูรู้ค่ะพี่ระ  แต่ในฐานะพี่เขยนะคะ  ต้องช่วยงานน้อง”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”

“ท่าทางเซ็ง ๆ”

“เปล่า”

“ไม่เชื่อ  ท่าทางแบบนี้เซ็งจัดแน่”

“เปล๊า”

“ไม่พูดความจริงใช่มั้ยคะผัวขา”

“ไม่มีอะไร”

“ท่าทางแบบนี้ต้องงอนแน่ ๆ”

“....”

“ยอมรับแล้วใช่มั้ยล่ะคะ  ผัวขา”

เสียงง้องอนค่อย ๆ เปลี่ยนไป  กลายเป็นเสียงหัวเราะ  และไม่นานนักก็เงียบลง  มีเพียงเสียงกระเส่าเร่าร้อน...

เมฆตั้งเค้าอึมครึมมานาน  เมื่อถึงจุดหนึ่ง  เม็ดฝนก็พรั่งพรูโปรยปรายชุ่มฉ่ำ 

ร่างเปลือยอวบอัดกับร่างเปลือยกำยำนอนเคียงกันอยู่บนเตียง  มองม่านฝนด้านนอกหน้าต่าง

“หายเหนื่อยแล้วเหรอผัวขา”

“ยังเลย”

“อุ๊ย  ตายจริง  จะจัดอีกเหรอ”

“ขออีกที”

“ว้าย...  ไม่เอาค่ะ  ระบมไปหมดทั้งตัวแล้ว  ไม่เอาค่ะ  อุ๊ย...”

ม่านฝนยังคงกระหน่ำต่อไป  แล้วอึ่งอ่าง กบ เขียดก็พร้อมใจกันร่ำร้องระงมทั่วทั้งท้องทุ่งชนบท

ในฐานะพี่เขยกับพี่สะใภ้ของบ้าน  พวกเขาทั้งสองช่วยกันตระเตรียมงานมาหลายวันแล้ว  งานแต่งแบบคนชนบทที่พอจะมีฐานะของหมู่บ้าน  ทำเล็กไม่ได้  นัยว่าเพื่อเป็นหน้าเป็นตา  ด้วยว่าพี่สาวคนโตของบ้านไม่ได้จัดพิธีแต่งงาน  แค่ผูกข้อมือเสียผีเท่านั้น  

งานหนักจึงตกมาที่...พี่เขยกับพี่สะใภ้  

ระพิน...  หนุ่มคนยาก  แต่ขยันขันแข็ง  สามารถครองใจไหมทอง  เขามาจากครอบครัวฐานะด้อยกว่า  อาศัยความบากบั่นหมั่นเพียร  ไม่เพียงแค่ครองใจลูกสาวคนโตของบ้าน  แต่ยังสามารถเข้าถึงหัวใจของคนเป็นพ่อแม่ได้  จนต้องยอมยกลูกสาวให้

“ไหมน้อยใจไหม”

จู่ ๆ  เขาถามขึ้น

“น้อยใจเรื่องอะไรคะพี่ระ”

“ที่ไม่ได้จัดงานแต่งเหมือนคนอื่น”

“หูย...  ถ้าน้อยใจ  คงฆ่าตัวตายไปนานละ”

“อืมม”

“จริง ๆ นะ”

หล่อนพลิกร่างเปลือยกอดเขา  “ตอนที่รับพี่มาอยู่ที่บ้านด้วย  ชาวบ้านพูดไปต่าง ๆ นานา”

“พี่ก็ได้ยินเหมือนกัน  แต่ทำอะไรไม่ได้  แค่แอบเจ็บใจ”

“แต่พี่ก็พิสูจน์ตัวเองจนได้ว่าพี่เป็นคนดี  ใช่มั้ยล่ะคะ  หวังว่าอย่าดีแตกตอนหลังซะล่ะค่ะ”

“จะดีแตกได้ไง  เมียของพี่สวยออกงี้”

“สวยแต่มีลูกไม่ได้”

“อย่าพูดเรื่องนี้เลย  ไม่มีก็ดีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ  เอาไว้คอยเลี้ยงหลานก็ยังไม่สาย”

“นั่นสิเนอะ”

“เมียจ๋า...”

“อะไรกันคะพี่ระ  อีกแล้วเหรอ...”

เพราะมือกร้านหนาซุกซนล้วงหาจนเจอกับความฉ่ำ   นิ้วโต ๆ ของเขา  ก็รุกล้ำผ่านพื้นที่หวงห้ามเข้าไปอีกรอบหนึ่ง

“ไม่เอานิ้วได้ไหมคะพี่ระ”

“พี่เพิ่งเสร็จนี่นา”

“งั้นก็หยุด”

“ไม่...  หยุดไม่ได้”

“ทำไมล่ะคะ” น้ำเสียงของหญิงสาวแตกพร่า

“พี่หงี่...”

“อู้ยย์   งั้นก็ขอของจริงดีกว่าค่ะ  ไม่เอานิ้ว...  เจ็บ”

“เจ็บเหรอ”

“ค่ะ  มันคงช้ำ”

“งั้นใช้อย่างอื่นแทนนะ”

“อะไรคะ  บอกก่อน”

“นี่ไง...”

“อ๊าววว...”

หล่อนไม่ทันได้ตั้งตัวหรอก   คนเป็นผัวก็เลื่อนใบหน้าเข้าหาจุดสำคัญ  และเติมเต็มร่องฉ่ำด้วยอวัยวะที่นุ่มแต่ซ่อนความแข็งแรงอยู่ในนั้น

ลิ้น...ตวัดเข้าหาปุ่มกระสันรัวเร็ว  ริมฝีปากบดคลึงกลีบรักอย่างไม่รังเกียจ 

กลิ่นคาวยิ่งกระตุ้นให้ความหื่นกระหายของเขาให้ลุกโพลง  ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนรูปงาม  แต่เขาคือผู้ชายลูกทุ่ง  มีพละกำลังเหลือเฟือ  หนำซ้ำ  ความต้องการในด้านกามารมณ์ก็มีล้นปรี่  ทัดเทียมกับผู้เป็นเมีย

ไม่ว่าครั้งไหนที่หล่อนต้องการ  เขาสามารถสนองตอบให้หล่อนได้ทุกครั้งไป  ต่อให้เหน็ดเหนื่อยมาจากงานข้างนอก  เขาก็สามารถใช้การเล้าโลมจนหล่อนเสร็จสม  หลับไปในอ้อมกอดของกันและกันในที่สุด

“พอเถอะค่ะพี่ระ  หนูอยากได้ของจริงแล้วค่ะ”

หล่อนฉุดร่างของเขาให้ป่ายขึ้นมาประกบ  มือควานหาแท่งรัก  ปลายเท้าฉีกออกกว้างพร้อมกับส่งเข้าสู่ช่องทางที่ฉ่ำเยิ้ม

ผัวหนุ่มฉกรรจ์ไม่ยอมส่งทั้งหมดเข้าสู่ความล้ำลึกอย่างที่หล่อนต้องการ

“ทำไมล่ะคะพี่ระ”

“ยังไม่ดูดให้พี่เลย”

“หูย”

“ไม่ได้สิ  ต้องให้ครบเครื่อง”

“งั้นก็ส่งมาเลยค่ะผัวขา”

“ขอบคุณนะ”

เขาขยับขึ้นมาอย่างที่ชอบทำ  ใช้มือช้อนศีรษะของหล่อนให้ลุกขึ้นจากหมอน   ส่งแท่งเข้าสู่ริมฝีปากที่เผยอรอคอย

“อู้ยย...  เสียว....”

ความซ่านเสียวยังคงเดิมเพราะความสามารถของการใช้ปากและลิ้น

เขาเริ่มขยับเอว  ส่งแท่งลำผ่านริมฝีปากของหล่อน   กลิ่นคาวจากเมือกรักแตะจมูกของหล่อน

“พอเถอะค่ะพี่  เดี๋ยวออกก่อน”

คราวนี้เขายินยอม  ขยับไปอยู่ในตำแหน่ง...  มือขวาช่วยแหวกช่องทางรักแล้วกดแท่งสอดเข้าไปอย่างเนิบช้า

หล่อนหลับตา  สูดปาก  อารมณ์ไม่ต่างจากเดิม  และความซ่านสยิวก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง  เสียวจนต้องหลุดปากออกมา

ร่องรักถูกเติมเต็ม  และแก่นกายกำลังทำความลึก   น้ำฉ่ำเต็มร่องทำให้ไม่เหลือความฝืดแม้แต่นิดเดียว

พรวดเดียว  หน้าท้องแนบสนิท  หญิงสาวผวาเฮือกแล้วสองแขนของหล่อนก็กระหวัดรอบต้นคอของเขาดึงเข้าหา  คนเป็นผัวมองใบหน้าซ่านเสียวรัญจวนของเมียสาว   พร้อมเร่งเครื่องกระแทกกระทั้น 

จังหวะสอดใหญ่ของสองอวัยวะเต็มไปด้วยความเร่าร้อนหื่นกระหาย

“อ๊าส์  อิสส์  จวนแล้วค่ะ  จวนแล้ว”

ม่านเมฆหมอกที่ก่อเค้าเป็นเงามืดทะมึน  ก็สลายกลายเป็นห่าฝนพรั่งพรูมาอีกครั้งหนึ่ง...